حضرت زکریا و عاشورا

نسبت حضرت زکريا در قرآن معلوم نيست و در تورات هم ديده نشده. کتابي در ميان نصارا باقي مانده است که در آن مي‏نويسد زکريا بن برخيا معاصر داريوش بود.
حضرت زکريا از پيغمبران عظام بني‏اسرائيل بود که نسبتش به حضرت داوود مي‏رسد و او زکرياي سوم است که در ميان بني‏اسرائيل پيغمبري يافته. زکريا رئيس خدمه‏ي بيت‏المقدس و احبار بود و آن اسرائيل را به شريعت حضرت موسي دعوت مي‏کرد.
از حضرت ولي عصر روحي له الفداه مروي است که: زکريا عليه‏السلام از حضرت باري تعالي درخواست نمود که اسماء خمسه‏ي طاهره را به او تعليم نمايد، پس جبرئيل بر او نازل گرديد و او را تعليم نمود، هر گاه زکريا اسم محمد، علي و فاطمه و حسن عليه‏السلام را ذکر مي‏کرد غم و اندوهش برطرف مي‏شد، اما همان که اسم حسين عليه‏السلام را ذکر مي‏کرد گريه در گلويش گير مي‏کرد و دلش به طپش مي‏آمد، پس عرض کرد: پروردگارا، چه مي‏شود وقتي که نام آن چهار بزرگوار را ذکر مي‏نمايم از غم و اندوه رها شوم و چون حسين عليه‏السلام را ياد مي‏کنم اشکم مي‏ريزد و دلم مي‏سوزد؟ آن گاه خداوند کيفيت شهادت امام حسين عليه‏السلام را براي زکريا بازگو نمود. چون زکريا عليه‏السلام اين واقعه را شنيد سه روز از مسجد بيرون نيامد و از مردم دوري نمود و پيوسته گريه و ناله مي‏کرد، پس عرض کرد: خداوندا، فرزندي به من عنايت نما که چشم من به او روشن گردد و محبت او را در دلم زياد گردان، آن گاه مرا به مصيبت او مبتلا گردان (تا مصيبت من موافق مصيبت خاتم انبيا باشد).